Թեև ասում էն ջնջվել է հինը, հնից բան չկա,
Նորն էլ ոչ մի կերպ չի տպվւմ կյանքին,
Մենք ունենք Սեվակ`
Որը հաղորդ է, ու նաև կամուրջ,
Մեր Նախնյաց Բարքին:
Մենք ունենք Սևակ, ոչ թե ունեինք
Քանզի Նրանով հառնած անցյալը
Ուղորդիչն է մեր
Նաև մղիչը դեպի Ապագա:
Սևակի անձով`
Ազգը մեր ունի ունկը անցյալի
Շունչը ներկայի, խոսքը գալիքի:
Նրա միջոցով մենք ունկնդրում ենք
Ձայնը Հավերժի,
Ու շոշափում ենք`
Արարչի Սրտի տրոփի զարկը
Կյանքի Երակում:
Սևակը միշտ կա,
Նա միշտ է ներկա
Քանզի մեր Ազգի բաժին Երկնքում,
Վերածնունդի ցավի երկունքում,
Մեր մտքոլորտի դատարկված մասը լցրեց իրենով
Դարձավ Պատարագ մեր Հաղորդության
Ջնջված անցյալի Բարի Բարքերին:
Նա իր Էությամբ եղավ օրինակ,
Նաև դաստիրակ
Սասանված Ոգու վերակերտության:
Նա ապացույց է’
Որ մահը միայն մարմինն է տանում,
Կայացած Ոգուն Հավերժին ձուլում:
Նա ուղեցույց է’
Որ մարդը միայն իմաստն է կրում
Փորձությունները փորձով լուծարում
Նա է’ որ կյանքով Կենաց խոսք ասաց,
Նա է’ որ նորեն Ճշմարիտն ասաց
Մարդուն մարդ ասաց
Իսկ Աստծուն - Աստված:
